Choroby lasu
Las, jak każdy żywy organizm, musi przeciwstawiać się stałym zagrożeniom ze strony czynników chorobotwórczych, takich jak grzyby pasożytnicze, bakterie, wirusy. Patogeny te wywołują "choroby zakaźne drzew", które w warunkach RDLP w Toruniu, występują głównie w uprawach, młodnikach oraz w drzewostanach na gruntach porolnych.
Tam też powodują największe szkody. Do najbardziej agresywnych grzybów należy huba korzeni, opieńki, zgorzele, pleśnie i zespół pasożytów powodujący zamieranie pędów sosny. Ten ostatni, w 1996 roku, zaatakował drzewostany sosnowe na powierzchni 160 tys. ha.
Z uwagi na specyfikę chemicznego ograniczania wpływu grzybów pasożytniczych na stan lasu wykonuje się je generalnie tylko w szkółkach leśnych. Na pozostałych powierzchniach zwalczanie i profilaktyka polega na usuwaniu opanowanych przez choroby drzew. Natomiast na gruntach porolnych, w celu zmniejszenia niszy życiowej hubie korzeni, podczas zabiegów pielęgnacyjnych wprowadzany jest do środowiska leśnego antagonistyczny grzyb o nazwie żylak olbrzymi (łac. Phlebiopsis gigantea).
W większości zjawiska chorobowe spowodowane przez grzyby występują w miejscach, w których wcześniej z różnych przyczyn nastąpiło osłabienie kondycji zdrowotnej drzewostanów. Powyższe potwierdza m.in. uaktywnienie się zespołu patogenów powodujących "uwiąd dębu", po wcześniejszych uszkodzenia drzewostanów dębowych przez owady liściożerne i po drastycznym obniżeniu się poziomu wód gruntowych. Zmiany stosunków wodnych oraz stresy wywołane anomaliami pogodowymi są też powodem obserwowanych ostatnio w naszych lasach chorób jesionów, brzóz i olch.