Łabędź krzykliwy (Cygnus cygnus) jest dużym ptakiem z rodziny kaczkowatych o długości ciała ok. 140cm i rozpiętości skrzydeł dochodzącymi do 2m. W odróżnieniu od bardziej znanego i częściej widywanego łabędzia niemego (Cygnus olor) pozbawiony jest czarnej plamy u nasady dzioba, nie ma wzniesionych skrzydeł oraz wykrzywionej szyi w „S" w trakcie pływania na wodzie. Odróżniają go również głośne, przypominające krzyk żurawi odgłosy wydawane zarówno w locie, jaki i na wodzie. W Polsce gniazduje ich około 100 – 130 par, krajowa populacja tych ptaków z roku na rok sukcesywnie wzrasta. Ptak ten w Polsce objęty jest ścisłą ochroną gatunkową.

Rozlewisko stanowi wspaniały punkt obserwacyjny dla lokalnych miłośników ornitologii, z Panem Piotrem Koseckim na czele, nauczycielem z lokalnej Szkoły Podstawowej
w Zielonce, który na przestrzeni kilku lat dokumentuje zachowanie i  lęgi łabędzi i innych ptaków na zalanych łąkach. Z udostępnionych danych wiemy, że pierwszy raz łabędzie krzykliwe pojawiły się na rozlewisku w 2013 roku i od tego czasu co rocznie wracają w to miejsce wyprowadzać z sukcesem lęgi (6 młodych w 2015 i 3 młode w 2016). Z obserwacji  leśniczego leśnictwa Sarnówek,  Mateusza Synakiewicza wiemy, że i w tym roku łabędzie krzykliwe doczekały się  4 piskląt. Ponadto na terenie leśnictwa Sarnówek stwierdzono drugą parę tego rzadkiego ptaka na jeziorze Suchom.

Biotop stworzony przez bobry jest domem nie tylko dla wspomnianych wcześniej łabędzi. Na rozlewisku stwierdzono gniazdowanie takich gatunków jak żurawie (Grus grus), 2 pary gągołów (Bucephala clangula) oraz łyski (Fulica atra) . Ponadto zaobserwować możemy kilka gatunków rodzimych kaczek, wśród których najciekawsza to tracz nurogęś (Mergus merganser), perkozek (Tachybaptus ruficollis), czapla siwa (Ardea cinerea), rzadka czapla biała (Ardea alba). Z rzadka zalatuje czasem młodociany bielik (Haliaeetus albicilla).

Tekst: Dawid Kontny