Różnorodność genów zwiększa zdolność do tolerowania presji środowiska.

Geny  określają cechy osobnicze, to dlatego każdy z nas różni się od pozostałych kolorem oczu czy włosów. Nawet niewielka odmienność genetyczna może powodować znaczne różnice w wyglądzie. Przykładowo różnica między psem a wilkiem wynosi zaledwie 0,2%!

Chronimy zasoby genowe drzew i krzewów lasotwórczych, szczególnie rzadkich gatunków. Zasoby te gromadzimy w Leśnym Banku Genów Kostrzyca. RDLP w Toruniu dąży do zwiększenia populacji gatunków rzadkich np. cisa pospolitego, celem zachowania jego puli genowej. Służył temu projekt realizowany na obszarze RDLP w Toruniu w latach 2007-2013. Celem opracowanego projektu było przywracanie właściwego stanu siedlisk przyrodniczych (ekosystemów). Zebrano leśny materiał rozmnożeniowy w postaci nasion, zrzezów do ukorzenienia oraz jednorocznych siewek z dna lasu na obszarach rezerwatów przyrody „Cisy staropolskie im. Leona Wyczółkowskiego” w Wierzchlesie w Nadleśnictwie Zamrzenica oraz „Cisy nad Czerską Strugą” w Nadleśnictwie Woziwoda. Z zebranych nasion wyprodukowano sadzonki cisa w szkółkach leśnych Nadleśnictw Zamrzenica i Żołędowo. Program ten przewidywał przede wszystkim ochronę istniejących stanowisk cisa pospolitego oraz restytucję tego gatunku na terenie 16 z 27 nadzorowanych nadleśnictw. Został on opracowany w oparciu o Zarządzenie Nr 29/2006 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 30.06.2006 roku w sprawie wprowadzenia w jednostkach organizacyjnych Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe „Programu ochrony i restytucji cisa pospolitego (Taxus baccata L.) w Polsce".

Odpowiednio ukształtowana struktura lasu sprzyja zwiększaniu różnorodności biologicznej.

Leśnicy dostosowują skład gatunkowy drzewostanów do danego siedliska. Wprowadzają biocenotyczne, rodzime gatunki drzew i krzewów. Różnicują poziomą i warstwową budowę lasu dzięki czemu zwiększa się jego odporność. Warstwa koron drzew kształtuje warunki życia roślin w niższych warstwach lasu. Ogranicza prędkość wiatru i amplitudy temperatur. To dlatego w lasach liściastych i mieszanych wiosna dociera szybciej w warstwach runa i podszytu. Gdy na drzewach nie ma jeszcze liści rośliny runa korzystają z dostępu do światła pod osłoną drzewostanów.

Woda to życie

Bardzo ważne jest zwiększanie zasobów wody w lesie. Tworzenie małych zbiorników wody i dbanie o zbiorniki naturalne to priorytet dla leśników. Gromadzenie (retencja) wody poprawia uwilgotnienie siedlisk leśnych i wpływa na poziom wody gruntowej. Dzięki temu wzrasta różnorodność gatunkowa, gdyż tereny wokół zbiornika są zasiedlane przez gatunki ściśle związane ze środowiskiem wodnym. Zgromadzona woda służy również zwierzętom jako wodopoje czy miejsca rozrodu płazów.

Las azylem różnorodności biologicznej

Pozostawianie martwego drewna w lesie to świadome działanie leśników. Martwe drewno to środowisko nowego życia tysięcy organizmów: glonów, grzybów, śluzowców, mchów, paproci, bezkręgowców i kręgowców. Wiele z nich to gatunki rzadkie lub chronione. Ptaki, szczególnie dzięcioły poszukują w martwym drewnie pokarmu i miejsc na dziuple lęgowe.

Gospodarka leśna obejmuje wiele działań prowadzących do zachowania lub zwiększania różnorodności biologicznej w ekosystemach leśnych. Leśnicy wiedzą, że do przetrwania ekosystemów niezbędna jest też ochrona zasobów genowych wszystkich organizmów a szczególnie rzadkich gatunków, podgatunków, ras czy lokalnych ekotypów.

Więcej na temat bioróżnorodności w lasach znajdziecie TUTAJ – KLIK.