Wśród leśnej i łowieckiej braci krążyły niepotwierdzone informacje o obserwacjach tego gatunku na terenie naszych łowisk, o czym mogły świadczyć pojedyncze tropy. Dziś możemy być pewni, że wilk w Skrwileńskich lasach jest nie tylko gościem ale także stałym mieszkańcem. W dniu 27.07.2017 r. w czasie wieczornej zasiadki Panu Maciejowi Rygielskiemu, udało się sfotografować wilczą młodzież.

          Wilk szary (Canis lupus) jest drapieżnikiem z rodziny psowatych i przodkiem psa domowego. Zamieszkuje ustronne ostępy, cieniste lasy, trzęsawiska, obfitujące w miejsca bagniste oraz suche, unikając tym samym obecności człowieka. Charakteryzuje się dobrą pamięcią, orientacją i szybko przystosowuje się do nowych warunków. Jest zwierzęciem stadnym z bardzo rozwiniętą hierarchią, a liczba osobników w watasze nie przekracza 10 sztuk. Wilki są terytorialne, a areał jednej rodziny zajmuje nawet 100 km². W ciągu doby pokonują one duże odległości (do 20 km). Przemieszczają się w charakterystyczny sposób, pozostawiając na ziemi lub śniegu tropy w jednej linii, tzw. sznurowanie. Największą aktywność przejawiają głównie nocą. W okresie zimowym w poszukiwaniu pokarmu przemieszczają się również za dnia. Polują przede wszystkim na jelenie, sarny i dziki (wpływając również na ich zachowania), nie gardząc mniejszymi zwierzętami czy padliną.

          Wilk szary jest kolejnym przykładem skutecznej ochrony, która przyniosła zamierzony cel. Od roku 1998 gatunek ten został objęty ochroną całkowitą, dzięki czemu w ostatnich latach populacja wilka w Polsce wzrasta dynamicznie, również na terenach gdzie dotychczas nie występował. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego przekazanych przez Ministerstwo Środowiska w roku 2015 w Polsce było 1484 osobników tego gatunku. Największe zagęszczenia osiąga on we wschodniej (woj. podkarpackie, podlaskie, lubelskie), i północno-wschodniej Polsce (warmińsko-mazurskie).

          W sytuacji szybkiego rozwoju infrastruktury, rolnictwa oraz dużej penetracji lasów przez turystów wilki próbują przystosować się do nowych warunków. Musimy dać im szansę i nauczyć się żyć obok nich.

Tekst: Adam Kamiński

Zdjęcie: Maciej Rygielski